ضخیم کننده سورفکتانت: بخشی از بتائین نیز می تواند به عنوان غلیظ کننده استفاده شود. اصل ضخیم شدن مشابه مولکول های کوچک دیگر است. ضخیم شدن با برهمکنش با میسل های سورفکتانت با کسر جرمی 10%-20% گروه های هیدروکسیل به دست می آید. صابون ها را می توان برای غلیظ شدن در لوازم آرایشی استیک استفاده کرد. آدامس های طبیعی عمدتاً شامل کلاژن و پلی ساکاریدها هستند. بتائین عمدتاً در سیستم های آبی سورفکتانت استفاده می شود. ضخیم کننده های پلیمری محلول در آب: بسیاری از قوام دهنده های پلیمری سیستم هایی را ضخیم می کنند که تحت تأثیر مقدار pH محلول قرار نمی گیرند. (پیرولیدون) علاوه بر این، ضخیم کننده های پلیمری برای دستیابی به ویسکوزیته مورد نیاز به مقدار کمتری نیاز دارند و برای دستیابی به ویسکوزیته، تنها 0.5 درصد پلیمر سلولزی مورد نیاز است. بیشتر ترکیبات پلیمری محلول در آب نه تنها به عنوان غلیظ کننده در صنعت آرایشی و بهداشتی، بلکه به عنوان معلق کننده، پخش کننده و عامل گیرا نیز استفاده می شود.
سلولز یک غلیظ کننده موثر در سیستم های مبتنی بر آب است. سلولز یک محصول طبیعی است که حاوی واحدهای گلوکزید مکرر است. هر واحد گلوکزید شامل 3 گروه هیدروکسیل است و مشتقات مختلفی می توانند از طریق این گروه های هیدروکسیل تشکیل شوند. ضخیم‌کننده‌های سلولزی با هیدراته کردن و گسترش زنجیره‌های بلند ضخیم می‌شوند و سیستم ضخیم‌شده سلولزی مورفولوژی رئولوژیکی شبه پلاستیکی را نشان می‌دهد. (Pyrrolidone) استفاده عموماً حدود 1% جرم است. ضخیم کننده های پلی اکریلیک اسید از زمانی که کودریچ Carbomer934 را در سال 1953 به بازار معرفی کرد، 40 سال سابقه دارد. اکنون این سری از قوام دهنده ها دارای انتخاب های بیشتری هستند (جدول 1 را ببینید). دو مکانیسم ضخیم کننده ضخیم کننده های پلی اکریلیک اسید وجود دارد که عبارتند از ضخیم شدن خنثی سازی و ضخیم شدن پیوند هیدروژنی.
ضخیم شدن خنثی سازی برای خنثی کردن غلیظ کننده اسید پلی اکریلیک اسیدی است، به طوری که مولکول های آن یونیزه شده و بارهای منفی در طول زنجیره اصلی پلیمر ایجاد می شود. دافعه بین بارهای مشابه باعث می شود که مولکول ها کشیده و باز شوند تا یک ساختار شبکه ای برای رسیدن به ضخامت ایجاد کنند. ضخیم شدن پیوند هیدروژنی بدین صورت است که غلیظ کننده پلی اکریلیک اسید ابتدا با آب ترکیب می شود و یک مولکول هیدراته تشکیل می دهد و سپس با یک دهنده (مانند یک سورفکتانت غیر یونی با 5 یا بیشتر گروه اتوکسی) ترکیب می شود تا مولکول های پیچ خورده خود را در سیستم آبی باز کند. یک ساختار شبکه برای دستیابی به ضخیم شدن تشکیل دهید. (پیرولیدون) مقادیر مختلف pH، خنثی کننده های مختلف و وجود نمک های محلول تأثیر زیادی بر ویسکوزیته سیستم ضخیم کننده دارند. هنگامی که مقدار pH کمتر از 5 باشد، ویسکوزیته با افزایش مقدار pH افزایش می یابد. ویسکوزیته در pH 5-10 تقریباً بدون تغییر باقی می ماند. اما با ادامه افزایش مقدار pH، بازده ضخیم شدن کاهش می یابد. یون‌های تک ظرفیتی تنها بازده ضخیم شدن سیستم را کاهش می‌دهند، در حالی که یون‌های دو ظرفیتی یا سه ظرفیتی نه تنها می‌توانند سیستم را نازک‌تر کنند، بلکه در صورت کافی بودن محتوا، رسوبات نامحلول تولید می‌کنند.
